De zoektocht naar wie ik ben, en welke rol mijn lichaam daarbij inneemt
De zoektocht naar wie ik ben
En welke rol mijn lichaam daarbij inneemt
M’n aandacht volledig naar buiten gericht
In plaats van in mezelf
Mega vermoeiend
Ik was continu gefocust op de buitenwereld
Bijvoorbeeld om ervoor te zorgen dat ik ‘goed’ overkom
‘Goed’, als in, sociaal wenselijk
Als die positieve, optimistische man met een lichamelijke beperking/aandoening/handicap
Die sterke man, die z’n lot kan dragen
Die enorm zelfstandig en zelfredzaam is.
Zo min mogelijk om hulp vraagt
Alles zelf wil doen
Uit de angst om tot last te zijn
?? ???????? ?? ???
De man door iedereen lief gevonden wil worden
Die met iedereen door een deur kan
Mezelf aanpassen aan m’n omgeving
Ging en gaat me zeer goed af
Het is een diepgeworteld patroon in mij
Ontstaan vanuit onzekerheid en angst m.b.t. mijn lichaam
Een overlevingsstrategie
Stel je voor dat ik plotseling hulp nodig heb van iemand
Dan zal de bereidwilligheid van de ander om mij te helpen hoger liggen als ze mij lief vinden
Dan wanneer we geen klik hebben.
?????????? ?? ???????????
Ik worstelde met m’n lichaam
Schaamde me ervoor
En voelde me daar weer schuldig over
Schuldig tegenover mezelf
Vragen als:
Ben ik, met mijn lichaam, wel waardevol (genoeg)?
Heb ik, met mijn lichaam, wel bestaansrecht?
Is er, met mijn lichaam, wel een plek voor mij in deze maatschappij?
Of ben ik, met mijn lichaam, eigenlijk alleen maar tot last (maar durft niemand dat te zeggen)?
Deze angsten heb ik lange tijd verborgen gehouden
Ik onderdrukte ze
Speelde er verstoppertje mee
Net als met de emoties verdriet en boosheid
???? ?????? – ??????????????
Ik liep jarenlang op m’n tenen
Om aan mezelf te bewijzen wat ik allemaal kon presteren
Wilde maar al te graag bewonderd en geprezen worden door de mensen om me heen
Verschuilde me daardoor achter een onzichtbaar masker
Niemand wist wat er in mijn binnenwereld speelde
Ik wist het zelf niet eens.
Begon me steeds meer af te vragen:
Wie ben ik?
En welke rol neemt m’n lichaam daarbij in?
In deze cultuur en maatschappij?
Ik ging op ontdekkingsreis
Om antwoord te vinden op die vragen
Op zoek naar m’n ware identiteit
I.p.v. de labels die ik jarenlang op mezelf had geplakt
???/??? ??? ??, ?? ????? ??? ?????? ?? ?? ?? ?????????????
Chronisch ziek, lichamelijk beperkt, gehandicapt
Iemand wiens lichaam ‘stuk’ is
Toch zelfstandig wonend, tamelijk zelfredzaam
Mogelijk gemaakt door het gebruik van vele hulpmiddelen en voorzieningen
En onwijs veel steun van de lieve mensen om me heen
Mijn ‘mantelzorgers’?
Ik beschouw ze liever als vrienden
Waarvan ik misschien wel meer afhankelijk ben dan ik wil toegeven aan mezelf.
Medisch psycholoog, master of science, ACT-coach
Arbeidsongeschikt en 100% afgekeurd
Daarom (noodgedwongen) vrijwilliger
Single, met een lichamelijke beperking
Seksueel onaantrekkelijk
Undateable?
(Ongetrouwde) weduwnaar van Jessica
Bonusvader van Joy
Ervaringsdeskundige
Op het gebied van leven met een lichamelijke beperking
En in rouwen, het omgaan met verlieservaringen
Rouwen om m’n overleden partner
Rouwen rondom m’n fysieke gezondheid en functieverlies
Dingen plots niet meer kunnen die daarvoor vanzelfsprekend voor me waren
Sociaal dier
Levenslustig, openhartig, speels
Positief, optimist, doorzetter en geboren strijder
Ontwapenende, inspirerende spreker
Rolmodel
??? ??? ??? ??? ?????? ??????
Iedereen interpreteerde mijn houding en gedrag als ‘zelfverzekerdheid, optimistisch, sterk en, krachtig’
Een beeld wat ik, als man, maar al te graag in stand hield
Maar diep van binnen heb ik een klein hartje
Was ik onzeker, en overschreeuwde ik mezelf
Was mijn houding en gedrag een beschermlaag rondom m’n gevoelige hart
?????? ???????????
Ik vond het spannend om die beelden van mezelf, die identiteit, los te laten
De angst voor het onbekende
Maar ik besloot dat ik me niet langer wilde verstoppen achter dat masker
Dat masker wat we op sociale media ook de hele tijd zien
Met alle gevolgen van dien
?? ???? ?? ???? ?????????????
Ik besloot een duik te nemen in m’n gevoelswereld
De wereld waar ik al die tijd onwijs bang voor was geweest
Waar ik niet naartoe wilde
Maar iets in me zei dat ik daar moest zijn
Als ik mezelf echt wilde leren kennen
??? ?? ????????? ?????? ??? ??????
Laat ik eerlijk en duidelijk zijn
Ook ik heb diepe onzekerheden
Ook ik heb regelmatig stromende tranen
En dat is helemaal OK
Niets om me voor te schamen
Integendeel zelfs
Ik begin er steeds meer trots op te zijn
De tranen zijn voor mij het bewijs dat ik in contact sta met m’n gevoel
Dat ik niet langer in de overleefstand sta
Me niet langer verstop
?? ????? ?? ?? ????????
Het gaat niet om het één of het ander
Het is in mijn ogen een illusie dat geluk volledig maakbaar is
Hoe lang ik dat ook wilde geloven
En wat vele zelfhulpboeken, coaches en talloze anderen ook beweren
Positieve gedachten formuleren kan fijn zijn
Maar kun je dat gelukkig zijn met jezelf dan ook écht voelen, van binnenuit?
Bij mij werkt dat in ieder geval niet zo eenvoudig
Het geeft mij meer het gevoel dat ik mezelf een beetje voor de gek aan het houden ben…
B?????
De emoties en gevoelens zijn er allemaal
Soms voel ik me zo blij, gelukkig, vrij en onbezorgd als een klein kind
En soms voel ik me compleet verloren in een diepe, donkere, duisternis
Ik trek graag de vergelijking met het weer
Soms straalt de zon vol aan een strakblauwe hemel
Soms regent het en kleurt de hemel grijs
Soms zijn er gitzwarte wolken en dondert het
Soms is er dichte mist en voel je je gedesoriënteerd of verdwaald
En alles er tussenin
???? ??????? ???????
Ik was vaak geneigd me alleen maar gelukkig te willen voelen
M’n enige focus lag op het willen zijn van die stralende zon
Maar toen de hittegolf bleef aanhouden
Ontdekte ik dat ik verlangde naar regen
Of liever nog, een flinke klap onweer
Zodat de temperatuur even flink omlaag zou schieten
Regen zag ik ineens niet meer als ‘slecht’ weer
Zoals ik m’n tranen, verdriet of boosheid inmiddels ook niet meer bestempel als ‘slecht’
Altijd maar blij is wat mij betreft ook niet ‘goed’ of ‘gezond’
?? ?????? ??? ??? ?????
De (natuur)elementen zijn continu in beweging
Vanuit dat oogpunt gezien heeft alles z’n waarde
Het gaat om de balans
Als het evenwicht verstoord raakt
Zal de natuur altijd ingrijpen
Om de balans te herstellen
Ook al vinden wij dat als mens in het moment zelf oncomfortabel
Of begrijpen we er niets van
???????? ?? ??????????
Ik heb geleerd dat controle een illusie is
Het leven niet zo maakbaar als ik soms zou willen
Inmiddels vind ik steeds meer berusting in hoe de dingen zijn in het nu
Zijn met wat er is
Ik heb geleerd om m’n geluk niet meer vast te willen houden
Maar juist de schoonheid in te zien van de continue veranderingen
Zowel van de natuurelementen als van gevoelens of emoties
De flow van het leven
?????? ????????
Nee
Ik ben niet altijd blij, vrolijk, positief of optimistisch
Ik ben ook regelmatig verdrietig, gefrustreerd of boos
En dat is helemaal OK
?????? ????? ?’? ????? ?????
Ik vind het inmiddels zelfs fijn
Want één ding is zeker
Mijn leven is kleurrijk
Niet altijd gemakkelijk en comfortabel
Maar wel puur en zuiver
Ik ben dankbaar dat ik zo in contact ben gekomen met m’n gevoel
Het maakt m’n leven soms wat intens
Maar het is in ieder geval nooit saai
?? ????,
??? ?? ????
Ik zet m’n masker af
Kiekeboe
??? ??? ??
Een mens met een ogenschijnlijk imperfect, ziek lijf dat o.a. qua fysiologische bouw sterk afwijkt van de norm
Het lichaam,
Mijn lichaam
Waar ik toch onwijs dankbaar voor ben
Een man, die in nauw contact staat met z’n gevoelswereld en intuïtie
Een enorme kleurenwaaier kent aan emoties en gevoelens
En toch stevig staat
Uhh, zit?
Wie ben jij?